ปลากระเบนปีศาจหางหนาม
ลักษณะเด่น
ส่วนหัวแคบและสั้น ตำแหน่งปากอยู่ค่อนลงมาด้านล่าง มีแถบฟันทั้งที่ขากรรไกรบนและล่าง และแผ่นหนังที่ปลายจะงอยปากยื่นตรงไปข้างหน้า หางค่อนข้างยาวและมีเงี่ยง ครีบหลังมีปลายสีขาวและขอบท้ายครีบเว้า แผ่นลำตัวด้านบนเป็นสีน้ำเงินเข้มถึงดำ ด้านท้องสีขาวและอาจมีจุดสีดำ
ขนาด
สามารถโตได้สูงสุด 520 เซนติเมตร ตามความกว้างแผ่นลำตัว และหนักได้สูงสุด 1,500 กิโลกรัม
ถิ่นอาศัยและการแพร่กระจายในประเทศไทย
สามารถพบบริเวณใกล้ผิวน้ำถึงใกล้พื้นท้องทะเลตามแนวปะการัง จนถึงในมหาสมุทรที่ระดับความลึกน้ำ 700 เมตร ในเขตน่านน้ำไทยพบทั้งฝั่งอ่าวไทยและทะเลอันดามัน
ชีววิทยา
ออกลูกเป็นตัว ครั้งละ 1 – 2 ตัว แบบ Ovoviviparous ซึ่งเป็นการผสมภายในตัว แต่ไข่ที่ได้รับการผสมจะไม่ได้รับอาหารจากแม่ แต่อาศัยอาหารจากไข่แดงภายในตัวไข่ จนกระทั่งฟักออกมาเป็นตัว จึงออกจากท้องแม่ ส่วนใหญ่กินปลาที่หากินบริเวณผิวน้ำถึงกลางน้ำขนาดเล็ก และพวกสัตว์พวกปู โดยใช้แผ่นหนังที่จะงอยปากช่วยโบกเข้าสู่ซี่กรองเหงือก ถูกจับโดยบังเอิญจากเครื่องมืออวนลาก อวนติดตา และเบ็ดราว ซี่กรองเหงือกใช้เป็นส่วนผสมของยาจีน แต่ไม่มีการยืนยันผลการรักษาที่ชัดเจน
สถานภาพ
พ.ศ. 2563 IUCN Red List กำหนดสถานภาพให้เป็นสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ (Endangered Species, EN)
พ.ศ. 2560 สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม จัดสถานภาพเป็นสัตว์ที่มีแนวโน้มใกล้สูญพันธุ์ (Vulnerable Species)
พ.ศ. 2561 ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2562 โดยได้รับการประกาศเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองของประเทศไทย เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2561
เอกสารอ้างอิง
ทัศพล กระจ่างดารา, 2560; ปลากระดูกอ่อน (ปลาฉลาม ปลากระเบน และปลาหนู) ที่พบในน่านน้ำไทยและน่านน้ำใกล้เคียง, www.fishbase.org, สถาบันวิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง; รายงานสำรวจสถานภาพสัตว์ทะเลหายากที่ได้รับการประกาศเป็นสัตว์สงวนและคุ้มครอง ฉบับสมบูรณ์ (Final Report) เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2564, www.wikipedia.org